Echte vriendschap

Echte vriendschap is voor eeuwig
Echte vriendschap gaat nooit voorbij
Bij echte vriendschap blijf je elkaar trouw
Bij echte vriendschap tel je allebei
Voor echte vriendschap vecht je heel je leven
Voor echte vriendschap ga je door het vuur
Bij echte vriendschap moet je voor elkaar streven
Bij echte vriendschap heb je niet zomaar een klik
Echte vriendschap is echte liefde
Echte vriendschap is Jij en Ik

Echt gebeurde spookverhalen

Amityville

In december 1975 verhuisde de familie Lutz naar hun nieuwe huis in Amityville, in de Amerikaanse staat Long Island.Woeps: amper 13 maanden eerder had ene Ronald Defeo er zijn hele gezin vermoord in hun slaap. Volgens papa George Lutz verschenen er hoefafdrukken in huis, hoorde iedereen stemmen, bewoog het meubilair, werden de gezinsleden opgeheven en droop er groen slijm van de muren. Na amper vijf weken vluchtten alle Lutzjes naar aan ander huis. Tegenwoordig is het bewuste huis effectief bewoond en de huidige eigenaars ontkennen dat er ook maar één spook in aanwezig is.

Clifton Hall

Enkele jaren geleden stond het Engelse Clifton Hall (vlakbij Nottingham) te koop omdat het er volgens Anwar Rachid, de toenmalige eigenaar, vergeven was van de spoken.Inderdaad, precies wat potentiële kopers willen weten. Na amper 8 maanden in het landhuis vluchtte Anwar met zijn gezin naar betere oorden. Ze konden de kloppende muren, wenende baby’s en de onverklaarbaar verschijnende bloeddruppels niet meer aan, om nog maar te zwijgen van geesten die zich voordeden als de Anwars kinderen.

Belchentunnel

Wie in Zwitserland door de Belchentunnel rijdt van Eptingen richting Hägendorf, kan een oudere liftser tegenkomen die volledig in het wit gekleed is.Deze ‘weisse Frau’ stapt in maar verdwijnt van zodra de wagen de helft van de tunnel bereikt heeft. De laatste keer dat ze gezien is, was ruim dertig jaar geleden. Misschien heeft ze eindelijk haar eindbestemming bereikt?

Old Arnold Estate

De film ‘The Conjuring’ is gebaseerd op waargebeurde feiten.In 1971 verhuisden Roger en Carolyn Perron met hun vijf dochters naar een landhuis in de Amerikaanse staat Rhode Island. Achteraf zou het gezin leren dat in het verleden in het Old Arnold Estate verschillende mensen zelfmoord gepleegd hadden, een elfjarig meisje verkracht en vermoord werd, twee mensen verdronken waren en vier anderen mysterieus bevroren. Negen (!) jaar lang zouden de geesten in het huis voorwerpen verplaatsen, foto’s op de grond laten vallen, huishoudapparaten aan- en uitschakelen en gezinsleden op allerlei manieren pijnigen. Na een mislukte exorcisme vluchtten de Perrons in 1980 naar een andere woning.

Chateau de Brissac

Het kasteel van Brissac ligt in de Franse gemeente Brissac-Quincé, zo’n 100 kilometer ten oosten van Nantes.In het kasteel huist de groene dame (La Dame Verte), oftwel Charlotte, de halfzus van koning Lodewijk XI. In de 15de eeuw werd ze op gewelddadige wijze vermoord door haar echtgenoot toen die haar op heterdaad betrapte met haar minnaar. Je maakt de meeste kans om de geest van Charlotte in de torenkamer van de kapel te zien, ofwel hoor je haar ’s ochtends vroeg kreunen.

Aokigahara

Rare jongens, die Japanners. Rauw paardenvlees (basashi) is een delicatesse, ze lopen eenmaal per jaar naakt over straat om vruchtbaarder te worden (Hadaka Matsuri) en hebben zelfs een naam voor eenzaten die hun kamer niet verlaten (hikikomori).En dan hebben we het niet eens over Aokigahara gehad, aan de voet van de berg Fuji. Dit ‘zelfmoordbos’ is de tweede populairste zelfmoordlocatie op aarde (na Golden Gate in San Francisco), al kan niemand verklaren waarom. Volgens de lokale bevolking barst het er van de yurei (kwade geesten) die je maar wat graag naar het hiernamaals helpen.

Echt gebeurde spookverhalen

Spoken bestaan niet. Toch? Sommige verhalen zijn zo levensecht dat het niet moeilijk is ze om te geloven.Ons eerste spook was een echte beroemdheid. Niemand minder dan Abraham Lincoln, de zestiende president van de VS, zou het Witte Huis regelmatig met een bezoekje vereren. Presidentiële medewerkers hebben hem door de jaren heen betrapt terwijl hij een dutje doet, zijn veters bindt, op een bedrand zit of in de gangen wandelt. Zelfs de Britse premier Winston Churchill heeft Abrahams geest in ‘levende’ lijve ontmoet. Toen Churchill, op bezoek in het Witte Huis, poedelnaakt uit bad stapte en op zoek ging naar een sigaar, zag hij Lincoln in de naburige kamer staan. Churchill bleef even gevat als altijd: “Goedenavond, mijnheer de president. Blijkbaar ben ik hier nu in het nadeel.”

Queen’s House

Als je ooit de Tower in Londen bezocht hebt, zal jij je zeker nog Queen’s House herinneren.In 1610 plaatste de Engelse koning James I zijn nicht Arabella Stuart onder huisarrest omdat ze in het geheim getrouwd was met de verkeerde vent. Haar grote liefde William Seymour kon naar Frankrijk vluchten, Arabella’s vlucht mislukte. Ze werd in Queen’s House opgesloten waar ze op 25 september 1615 ook stierf. Volgens de overlevering zit ze er nog steeds haar straf uit en kijkt ze regelmatig halsreikend uit naar de terugkeer van William, die al meer dan 400 jaar lang de buitenechtelijke bloemetjes buitenzet in Frankrijk.

Neb-Senu

Medewerkers van het Manchester Museum konden jarenlang niet verklaren waarom het Egyptische standbeeldje van Neb-Senu om zijn as draaide, zoals duidelijk op video vastgelegd was.Huisde er een misnoegde geest in het beeldje? Na jaren van speculaties kwamen experts in 2013 met een mogelijk antwoord: de trillingen van voorbijrijdende bussen zouden ervoor zorgen dat het beeldje langzaam om zijn eigen as draait. Aannemelijk of moeten we het antwoord toch elders zoeken?

?Het ouijabord wees mij aan?: lezeressen doen hun geestverhaal

Er is meer tussen hemel en aarde. Toch? Tja, wij kunnen er geen antwoord op geven, maar de volgende leZeressen weten wel beter. Van stemmen tot stilstaande klokken: zeven ervaringen met geesten.

Simone (22): “Twee jaar geleden was ik op kampeervakantie met vrienden. Op een avond dat we niets gepland hadden, stelde een van ons, Bram, voor om geesten op te roepen. Ik had het er niet zo op en zei dat ik niet mee zou doen, maar wenste de rest veel plezier. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, trok Bram een ouijabord uit zijn rugzak. Hij en de rest wachtten tot het donker was en gingen met z’n allen in één tent zitten. Ik vertrok met een boek naar mijn eigen tent. Een halfuur later stormde Bram binnen. ‘Simone? We hebben net gevraagd met wie van ons de geest wilde communiceren en de letters vormden jouw naam.’ Ik heb Bram vriendelijk doch dringend mijn tent uitgeknikkerd, maar die nacht deed ik geen oog meer dicht.”

Jessica (21): “Samen met mijn vriend paste ik op zijn nichtje. Ik weet dat mijn vriend weleens dingen ‘ziet’, maar tot dan toe had ik dat een beetje weggelachen. Toch kreeg ik die avond behoorlijk de rillingen. We zaten samen tv te kijken, tot ik mijn vriend een beetje zenuwachtig naar de huiskamerdeur dag staren. ‘Wat zit jij nou te kijken?’, lachte ik. ‘Kijk maar even niet,’ antwoordde mijn vriend een beetje bibberig, ‘er staat daar iemand en hij wijst naar je.’”

Karina (25): “Een paar maanden terug werd ik ’s nachts wakker van een aai over mijn hoofd. Ik dacht dat het mijn vriend was, tot ik besefte dat hij helemaal niet thuis was, omdat hij nachtdienst had. Plotseling zag ik mijn oma naast me zitten. Ze keek lief naar me, zei dat ze me gedag kwam zeggen, dat ik niet verdrietig moest zijn en dat ze van me hield. Zo snel als ze was gekomen, zo snel was ze ook weer weg. Tranen biggelden over mijn wangen. ’s Morgens vroeg belde mijn moeder: mijn oma was overleden. Sommige mensen denken dat dat wat ik heb gezien, heb gedroomd, maar ook al zou dat zo zijn, dan ben ik heel blij dat ik toch afscheid van mijn oma heb kunnen nemen.”

Elske (28): “Panisch ben ik voor ratten en muizen. Nu heb ik de pech dat ik in stad met grachten en oude huizen leef en in de straat waar ik woon, zie ik die krengen regelmatig lopen. Op een avond stond ik buiten een sigaretje te roken en muziek te luisteren, tot opeens de muziek stopte en ik iemand in mijn oor hoorde zeggen: ‘Pas op, een rat!’ Nog geen paar seconden later kwam er een dikke, bruine rat vanachter de vuilnisbak waar ik vlakbij stond getrippeld. De stem heb ik al eerder gehoord, trouwens. Zo heeft-ie ook al eens op het nippertje kunnen voorkomen dat ik werd aangereden door een auto.”

Bregje (23): “Ik ben altijd al een beetje gevoelig geweest voor sferen. Een tijdlang heb ik er niets mee gedaan, maar ik weet dat als ik mij ervoor openstel, ik weleens informatie van boven krijg. Laatst was ik in een huis van iemand die een dierbare had verloren. Zodra ik er binnen kwam, kreeg ik de rillingen. Ik probeerde het van me af te zetten, maar ik raakte het drukkende gevoel maar niet kwijt. Toen ik ’s avonds naar huis ging, voelde ik het nog steeds. Ik lag net in bed toen de energie zo sterk werd dat ik er niet meer omheen kon en ik een stem hoorde. Het was een man, die vertelde dat hij opeens was overleden en dat zelf niet zo erg vond, maar er wel verdrietig om was dat hij anderen plots had achtergelaten. Hij vertelde me hoe zijn vrienden hem vroeger noemden, en hoe groot het verdriet van zijn ouders was – die hadden hem gevonden. Ook moest ik tegen de persoon bij wie ik vanmiddag was, zeggen dat hij niet boos op hem was. Ik had dat graag gedaan, maar die persoon stond er nog niet voor open – het was te pijnlijk. Meteen na het voorval was het drukkende gevoel weg, trouwens.”

Marla (30): “Een paar jaar geleden lag een familielid op sterven. Op een nacht werd ik wakker en keek ik hoe laat het was: 02.00 uur, gaf de wekker aan. Toen ik op mijn telefoon keek, was het echter 04.00. Mijn wekker stond dus stil. De volgende ochtend kreeg ik te horen dat het familielid was overleden. Het tijdstip? 02.00 ’s nachts. Meteen kreeg ik het helemaal koud. ‘Dat is gek,’ zei ik, ‘mijn wekker stond op die tijd stil.’ Mijn ouders, nichtje en tante verstijfden: ‘Onze klokken ook.’”

Jill (25): “Toen een vriendin van mij vroeg of ik met haar een weekendje op het huis van haar tante wilde passen, vond ik dat een supergoed plan. Ik was wel toe aan een minivakantie. ‘Het spookt er wel een beetje’, had ze erbij gezegd, maar ik geloofde daar natuurlijk niets van. Dat heb ik geweten. ’s Nachts werd ik wakker van krakende planken door voetstappen, deuren die plotseling dichtsloegen, geroezemoes om mijn hoofd en gordijnen die uit zichzelf open en dicht gingen. Ik wist niet hoe snel ik de volgende ochtend mijn biezen moest pakken. Mijn vriendin moest er niets van hebben, maar no way dat ik nog een keer op haar aanbod inga.”

Heb jij weleens ervaringen met geesten gehad?

Een waar gebeurd Verhaal : Geesten in haar lichaam Dit is Anneliese Michel

zij op 23 jarige leeftijd gestorven woog minder dan 38 kilo

Luister naar dat filmpje beneden

Anneliese Michel (Leiblfing, 21 september 1952 – Klingenberg am Main, 1 juli 1976) was een Duitse vrouw die geloofde dat ze bezeten werd door diverse demonen. Ze groeide op in een streng katholiek milieu en stond bekend als lief en vrolijk.

Op haar zestiende werd Michel opgenomen in het ziekenhuis na een aantal black-outs en werd door medici epilepsie als diagnose gesteld. Na een tijdje begon ze depressief en vreemd gedrag te vertonen, waaronder het vermijden van afbeeldingen van Christus. In de jaren daarop ging haar toestand sterk achteruit. Daarbij begon ze demonische schepselen waar te nemen. Na een periode weigerde ze al het voedsel dat haar werd voorgezet. In plaats daarvan dronk ze haar eigen urine en begon ze vliegen en spinnen te eten. Uiteindelijk stierf ze aan een longontsteking, in combinatie met ernstige ondervoeding en uitdroging.

Nadat alle medische hulp die was ingeroepen niet bleek te werken, werd de hulp van twee priesters ingeroepen voor een exorcisme als laatste toevlucht, maar dit mocht ook niet baten. Haar ouders en de priesters werden veroordeeld tot nalatigheid en kregen zes maanden gevangenisstraf en drie jaar voorwaardelijk.

Er werden twee films gebaseerd op de de gebeurtenissen rondom het leven van Michel: The Exorcism of Emily Rose (2005) en Requiem (2006).